Engeli kabul etmek birinci adımsa, ikinci adım da yapılabilecekleri yapmaya çalışmak ve sonuca razı olmaktır. Bu adımlardan her birinde yeniden yanlışa yönelme riski vardır. Mesela elden geleni yapalım derken çocuğun yapabileceğinden fazlasını beklemek güven duygusunu sarsabilir. Ya da durumu kabullenmesinin, hiçbir şey için adım atmamakla karıştırılması söz konusu olabilir.
Asıl engel bedenlerimizle değil gönüllerimizde dünyayı algılayışımızdadır. Bu engelimizi tedavi etmediğimiz sürece ne kendimize ne yanımızdakilere bir hayrımız dokunacaktır. İlk iş dünyada bulunuş amacımızı yeniden hatırlamak ve sonrasında yaşamımızı yeniden yapılandırmaktan başlamak olmalıdır.
